ما نباید فطرت انسانها را دستِ کم بگیریم. بعضیها اساساً به انسانها به عنوان رباتهایی نگاه میکنند که برنامهریزان مختلف(مثلاً پدر و مادر، آموزش و پرورش و...) برای آنها برنامهریزی میکنند؛ ولی این نگاه درستی نیست. زیرا هر انسان از دنیای پیش از تولد با خودش داراییهایی به همراه میآورد. کمااینکه خداوند میفرماید: «فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها»(شمس/8) خیلی الهامات به انسان شده است، منتها ما باید قدرت و مهارت این را داشته باشیم که از موانع عبور کنیم و به فطرت انسانها دسترسی پیدا کنیم.
ما باید هنر بیدار کردن فطرتها را داشته باشیم، کمااینکه ابلیس هنر اغواگری و فریب دادن انسانها را در حدّ نهایتش دارد. ما باید بتوانیم به فطرتها دسترسی پیدا کنیم. و برای عملیاتِ دسترسی به فطرت انسانها و بیدار ساختن و شکوفا کردن فطرت انسانها باید واقعاً تدبیر داشته باشیم. یکی از تدبیرهایی که باید انجام دهیم، همان روشی است که خداوند در قرآن فرموده است: «قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلى کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ»(آلعمران/64) یعنی بیایید روی وجوه مشترکی که داریم، تکیه کنیم. بالاخره ما به خدا معتقد هستیم، از همینجا شروع کنیم و جلو برویم.